Wzor(c)owa renowacja renesansowej kamienicy św. Mikołaja w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą

Kazimierz Dolny jest niewielkim, urokliwym miasteczkiem położonym u ujścia Grodarza do Wisły, powstałym w XIII w. na miejscu osady Wietrzna Góra. Okres swojej największej świetności Kazimierz przeżywał w wieku XVII, kiedy to dzięki rozwojowi handlu zbożem znacznie wzbogaciły się tutejsze rody mieszczańskie. Z tego okresu pochodzi większość zabytków, w tym wyjątkowa kamienica św. Mikołaja na rynku starego miasta.

Cały jego zespół urbanistyczno-architektoniczny Kazimierza Dolnego został uznany jako niezwykle cenny w ogólnoświatowej spuściźnie kulturowej.

Po wiekach zapomnienia, uroda miasteczka odkrywana jest na nowo przez konserwatorów, artystów i dzięki nim – a szczególnie malarzom – miejsce to znów przyciąga swoją magnetyczną siłą coraz większe rzesze jego miłośników.

Krótki rys historyczny i opis obiektu

Kamienica św. Mikołaja wraz z sąsiednią kamienicą św. Krzysztofa powstała w XVII wieku. Właścicielami obu tych kamienic byli bracia Mikołaj i Krzysztof Przybyłowie, którzy przyozdobili je wizerunkami swoich świętych patronów. Kamienice składają się z dwóch kondygnacji oddzielonych od siebie masywnym gzymsem. Dach budynków zamaskowano okazałymi attykami. Prawdopodobnie ich duże rozmiary miały sprawiać wrażenie, że domy są wyższe niż w rzeczywistości. Obie kamienice mają identyczny układ fasad: przyziemie z podcieniem o trzech arkadach i piętro z trzema oknami. Fasady przyozdobiono płaskorzeźbami postaci ludzkich i zwierzęcych a także ornamentami roślinnymi. Tutaj mieszają się chrześcijaństwo z mitologią, średniowieczne fantazje i renesansowe groteski. Na elewacji kamienicy św. Mikołaja płaskorzeźby przedstawiają głównie postacie świętych, z patronem właściciela kamienicy na centralnym miejscu, co podkreślało przywiązanie właściciela do tradycji chrześcijańskich. Cztery zwierzęta pod oknami pierwszego piętra symbolizować miały, jak głosi tradycja, cechy charakteru wzorowego kupca, który powinien być lotny jak gryf, waleczny jak lew, uparty jak kozioł i przebiegły jak lis. Jednym słowem fasady tych kamienic to epopeja wykuta w wapieniu i wymodelowana w zaprawie tynkarskiej.

Przebieg prac konserwatorskich

W pierwszej kolejności oczyszczono powierzchnię fasady z grubej warstwy zabrudzeń spowodowanych czynnikami atmosferycznymi, osłabioną powierzchnię narzutu piaskowo-wapiennego oczyszczono metodą Gommage. Proces oczyszczania całości fasady poprzedzono próbami wykonywanymi na małych fragmentach elewacji. Przy tej okazji usunięto również cementowe zatarcie wykonane w połowie lat dziewięćdziesiątych. Po usunięciu szkodliwych nawarstwień przeprowadzono dezynfekcję podłoża. W niektórych partiach attyki wymieniono zniszczoną i zmurszałą cegłę na nową. Na części elewacji wykonano impregnację strukturalną podłoża preparatami na bazie estrów etylowych kwasu ortokrzemowego. Usunięto zmurszałe i zniszczone kity oraz osłabione wtórne zaprawy piaskowo-wapienne, których podklejenie nie było możliwe. Rozcięto uzupełnione w latach poprzednich rysy i szczeliny. Z drutu mosiężnego wykonano zbrojenia, pod kitowanie (tzw. „pajączki”). Wykonano konserwację metalowych elementów elewacji, w tym kotwy. Wykonano, także miejscowo zabiegi iniekcji wapnem dyspergowanym w miejscach odspojenia tynku oraz uzupełnienia ubytków narzutu piaskowo-wapiennego. Poddano konserwacji i drobnej rekonstrukcji detal architektoniczny. Wykonano wazony z motywami liści dębu, rekonstrukcje płaskorzeźb piesków oraz ślimacznic.

Do scalenia kolorystycznego i nadania ostatecznego wyglądu elewacji zastosowano polikrzemianową (niskoalkaliczną silikatową) farbę elewacyjną NOVALIT F oraz polikrzemianową farbę, z efektem laserunku, NOVALIT L firmy Farby KABE wraz z pigmentami nieorganicznymi w paście.

Prace renowacyjne wykonali, latem 2006 roku, konserwatorzy – absolwenci wydziału WKiRDS ASP w Krakowie, z ramienia lubelskiego oddziału Polskich Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie. Bogato zdobiona elewacja XVII-wiecznego budynku mieszkalnego wraz z attyką została poddana gruntownemu oczyszczeniu. Narzut wapienny, z którego wykonane są dekoracje fasady został wzmocniony strukturalnie, a ubytki uzupełnione. Powierzchnia elewacji została scalona farbą elewacyjną oraz przyozdobioną farbą laserunkową. Teraz znowu można podziwiać manierystyczną fasadę Kamienicy pod świętym Mikołajem, której przywrócono po raz kolejny młodość i piękno.

Efekt wykonanych prac

W konkursie budowlanym „Dom 2006 – O Kryształową Cegłę” organizowanym od sześciu lat przez Polskie Towarzystwo Mieszkaniowe „Dom” odrestaurowana w 2006 roku Kamienica pod świętym Mikołajem w Kazimierzu Dolnym zdobyła wyróżnienie w kategorii: Rewaloryzacja obiektów zabytkowych. W tej edycji konkursu były brane pod uwagę aż 72 obiekty z terenu Lubelszczyzny, Podkarpacia, Podlasia, a także Ukrainy, Białorusi i Litwy. Nagrody i wyróżnienia przyznano w dziesięciu kategoriach.

„Kazimierskie kamienice to przykład renesansu wysokiej klasy i o ogromnym uroku” – stwierdziła kierująca pracami konserwatorskimi Pani Aleksandra Popławska. „Konserwator stoi tu przed bardzo odpowiedzialnym zadaniem, trochę jak lekarz przed pacjentem – trzeba postawić prawidłową diagnozę, a potem wyleczyć…”

Jak widać kuracja zakończyła się pełnym sukcesem, skoro efekty pracy krakowskich konserwatorów zyskały uznanie kapituły konkursu „O Kryształową Cegłę”. Uznanie widać także w oczach licznych turystów, odwiedzających ten piękny zakątek Polski. Natomiast my jesteśmy dumni, że produkty Farby KABE pomogły wskrzesić dawną świetność i blask kolejnej zabytkowej kamienicy.

Na czym polega odporność tynków Farby KABE na porost glonów i grzybów?

Wszystkie masy tynkarskie Farby KABE zostały dodatkowo zabezpieczone przed porostem glonów i grzybów poprzez dodanie do gotowej masy tynkarskiej specjalnie przygotowanej mieszanki biobójczych środków powierzchniowoczynnych, zwanych biocydami. Ich rodzaj i ilość zależy od rodzaju tynku.

Co zyskujemy ocieplając zewnętrzne ściany budynku systemami Farby KABE?

Ocieplenie ścian zewnętrznych zabezpiecza budynek przed działaniem skrajnych temperatur oraz przeciwdziała utracie ciepła z wnętrza budynku.

Szczególnym przeznaczeniem systemów ociepleń KABE THERM jest termomodernizacja budynków wykonanych w starych energochłonnych technologiach, nie spełniających obowiązujących wymogów izolacyjności termicznej.
Prawidłowo zaprojektowane i wykonanie ocieplenie pozwala uzyskać odpowiednią izolacyjność termiczną ścian i poprawę mikroklimatu pomieszczeń a także dekoracyjne i ochronne wykończenie powierzchni elewacji. Właściwe ocieplenie budynku pozwala znacznie ograniczyć ilość strat energii obniżając tym samym koszty związane z jego ogrzaniem.

Systemy ociepleń proponowane przez Firmę FARBY KABE w technologii bezspoinowego systemu ociepleń oparte są zarówno na styropianie jak i na wełnie mineralnej.
System KABE THERM na bazie styropianu, najłatwiejszy do wykonania, wykorzystuje jako dekoracyjną warstwę zewnętrzną tynk akrylowy PERMURO Farby Kabe. Tynk akrylowy PERMURO dostępny jest w najszerszej na rynku palecie kolorów i faktur dając nieograniczone możliwości kształtowania przestrzeni architektonicznej obiektu. Oprócz walorów estetycznych tynk zabezpiecza elewację przed rozwojem alg i grzybów, cechuje go duża hydrofobowość (nie przepuszcza wody), co przejawia się w wysokiej odporności na działanie czynników zewnętrznych, jest bardzo elastyczny, posiadając dużą wytrzymałość mechaniczną. [udarność].

W systemach KABE THERM NV na bazie styropianu i KABE THERM WM na bazie wełny mineralnej zastosowano nowoczesny tynk polikrzemianowy NOVALIT T. Podczas aplikacji ten niskoalkaliczny tynk o charakterze mineralnym jest bardzo bezpieczny dla skóry rąk. Polikrzemianowy tynk Novalit T posiada dużą odporność na wahania warunków atmosferycznych podczas aplikacji i wiązania, co pozwala na uzyskanie założonego efektu kolorystycznego. (w porównaniu do tynków silikatowych, bardzo wrażliwych na zmiany pogodowe). Dodatkowo cechuje go wysoka odporność na zabrudzenia, bardzo wysoki współczynnik przepuszczalności pary wodnej, izolacyjność akustyczna i odporność na działanie czynników atmosferycznych.

System ociepleń KABE THERM WM, na bazie niepalnej wełny mineralnej fasadowej lub lamelowej, poleca się szczególnie dla zapewnienia wysokiej izolacyjności termicznej a zarazem akustycznej ścian budynków.
Wymienione systemy ociepleń KABE THERM przy odpowiednim doborze grubości warstwy izolacji cieplnej i właściwym wykonaniu zapewniają długotrwała ochronę budynku przed niekorzystnymi warunkami klimatycznymi.

Odświeżamy ELEWACJĘ – kabe

Odświeżamy ELEWACJĘ – kabe

Na czym polega odporność tynków Farby KABE na porost glonów i grzybów?

Wszystkie masy tynkarskie Farby KABE zostały dodatkowo zabezpieczone przed porostem glonów i grzybów poprzez dodanie do gotowej masy tynkarskiej specjalnie przygotowanej mieszanki biobójczych środków powierzchniowoczynnych, zwanych biocydami. Ich rodzaj i ilość zależy od rodzaju tynku.

Nowoczesne metody aplikacji farb i tynków – natrysk mechaniczny

Nowoczesne metody aplikacji farb i tynków – natrysk mechaniczny

 

Co można zyskać aplikując produkty z oferty Farby KABE za pomocą metody hydrodynamicznej, tradycyjnej, niskociśnieniowej powietrznej? Skracamy czas pracy na budowie i zyskujemy na zużyciu produktów… Przedstawiamy parametry narzędzi służące prawidłowej aplikacji produktów Farby KABE w technologii natrysku mechanicznego.

 

METODA HYDRODYNAMICZNA (airless, bezpowietrzna, ciśnienie materiału pow. 40 bar)

Metoda natrysku hydrodynamicznego (bezpowietrznego z ang. airless) polega na sprężeniu medium (tzn. farby lub tynku) w pompie i tłoczeniu jego z ogromną siłą przez maleńki otwór w dyszy.

Dzięki tej technice zyskujemy następujące korzyści: 

• wysokie tempo pracy, a dzięki temu dużą wydajność farby i ludzi zatrudnionych do wykonywaniu  wymalowań;
• wysoką jakość powierzchni (poprzez wyeliminowanie elementu mającego bezpośredni kontakt z powierzchnią tj. pędzel czy wałek);
• dużo mniejsze pylenie niż w przypadku tradycyjnej techniki malowania, gdy powietrze pod ciśnieniem 3-8 bar zbiera cząsteczki farby i transportuje je na podłoże.

 

Hydrodynamiczne agregaty malarskie służą do malowania praktycznie wszystkich typowych podłoży budowlanych m.in. ścian wewnątrz i na zewnątrz budynków mieszkalnych i przemysłowych. Nadają się do aplikacji farb dyspersyjnych (emulsyjnych), olejnych i innych rodzajów farb. Urządzenia te pozwalają malować znacznie szybciej, lepiej i łatwiej. Przykładowo wydajność agregatu Wagner PS22 pozwala wymalować około 10 m2 w 1 minutę.

Dodatkowo zastosowana w tych urządzeniach pompa eliminuje konieczność ciągłego uzupełniania farby w zbiorniku urządzenia. Farba jest zaciągana bezpośrednio z fabrycznego opakowania. Urządzenia hydrodynamiczne są przy tym bardzo mobilne i pozwalają stosować węże o długości nawet do 90 m. Do wszystkich tego typu urządzeń można zastosować akcesoria dodatkowe takie jak np. specjalne przedłużki czy kontenery na farbę, które jeszcze bardziej zwiększają wydajność tego sprzętu.

Zastosowanie hydrodynamicznej metody natrysku pozwala na bardziej efektywną i nowoczesną pracę firmy wykonawczej, a przez to znaczne obniżenie kosztów i łatwiejszą rywalizację z konkurencją.
 

W załączonym poniżej pliku PDF podano parametry natrysku hydrodynamicznego (metodą airless) dla farb i tynków Farby KABE.

TRADYCYJNA METODA POWIETRZNA (ciśnienie powietrza 3 – 6 bar)

Technika ta polega na mieszaniu farby z powietrzem wychodzącym bezpośrednio z pistoletu. Materiał wypływa z dyszy i jest porywany przez strumień sprężonego powietrza wychodzącego z nasadki powietrznej pod ciśnieniem od 3 do 6 bar. Pozwala to uzyskać wysoką jakość wykonywanej powłoki, ale tylko przy malowaniu rzadkimi farbami. Przy zastosowaniu tej metody do natrysku gęstych farb nie ma możliwości uzyskania „ładnego” wyglądu powłoki, ponieważ na podłoże lecą również nierozpylone kropelki farby. Aby rozpylić gęste farby trzeba by je rozcieńczyć ponad dopuszczalne normy i nakładać na wiele warstw tak, aby uzyskać odpowiednie krycie. Tradycyjna metoda natrysku zapewnia wysoką jakość powłoki, ale tylko przy rzadkich farbach i przy stosunkowo małym tempie prac, dużym pyleniu i znacznych stratach materiału. Przy tej metodzie natrysku konieczne jest posiadanie sprężarki o odpowiedniej pojemności i wydajności /w stosunku do wielkości malowanej powierzchni i rodzaju stosowanej farby/. Prędkość malowania tradycyjną metoda natrysku to 1 m2 /minutę. 

 

METODA NISKOCIŚNIENIOWA POWIETRZNA (ciśnienie powietrza do 0,9 bar)

W związku ze stale rosnącymi wymogami ochrony środowiska na rynki światowe zaczęto wprowadzać urządzenia niskociśnieniowe (HVLP). Dzięki zastosowaniu tej techniki, czyli przy stosowaniu do malowania dużej objętości powietrza przy małym jego ciśnieniu, uzyskuje się mniejszy rozkurz materiału (dzięki mniejszej prędkości powietrza, opuszczającego pistolet, niż w metodzie wysokociśnieniowej). Wynikiem tego jest większa wydajność przy tej samej jakości wykonywanej powłoki, co tradycyjny natrysk powietrzny, metoda niskociśnieniowa pozwala zaoszczędzić około 35% farby. Przedstawiając to obrazowo można powiedzieć, iż przy użyciu tradycyjnej metody pomalujemy dwa samochody, a malując metodą HVLP trzy samochody – zużywając tą samą ilość farby. Oznacza to również, że osoba obsługująca to urządzenie, nie będzie musiała wdychać szkodliwych substancji. 

System HVLP pozwala na rzeczywiście precyzyjne rozpylanie farby, gwarantując optymalny rezultat końcowy. Sprzęt działający w tej technice nadaje się do lżejszych farb i lakierów ze względu na te same ograniczenia dotyczące systemu rozpylania, co tradycyjna technika powietrzna. Dzięki możliwości bardzo dokładnej regulacji strumienia nadaje się jednak doskonale do pracy w sztukaterii i przy malowaniu drzwi, okien, mebli, balustrad oraz przy stosowaniu technik dekoracyjnych np. tapet natryskowych (gdzie natrysk musi być wyjątkowo łagodny by nie zniszczyć kolorowych żelek).
Technika ta pozwala malować z prędkością do 1 m2/min. Materiał jest podawany z kubka o pojemności 1l, co wymusza konieczność stosowania ciągłych przerw lub ewentualne zastosowanie zbiornika ciśnieniowego o pojemności 10 l, co nieznacznie polepsza wydajność.